ساعت 4:58 صبحه. تو این چندین سال مسافرت ، اولین باریه که دچار این jet lag (به هم خوردن خواب به دلیل تغییر ساعت) لعنتی شدم. تمام اخبار این مدتی که نبودمو خوندم. مجله فیلم اردیبهشت رو تموم کردم. حتی مطالب فیلم شب بخیر و موفق باشید رو دوره کردم ولی هنوز اثری از آثار خواب نیست. تلویزیون هم که مزخرفترین برنامه هاش مال این ساعت روزه.
تازه وقتی یادم می افته دو سه ساعت دیگه باید بعد از تقریبا سه هفته غیبت سر کار آفتابی بشم و با رییس محترم ملاقات کنم بیشتر خواب از سرم می پره.

توی این بی خوابی به یمن جریان سیال ذهن یه نتیجه گیری فلسفی هم کردم: وقتی سرت شلوغه و مشغولی، به وبلاگ و وبلاگ نویسی به چشم یک کار باطل که یه مشت بیکار انجام می دن نگاه می کنی. ولی وقتی سرت خلوت می شه وبلاگ نویسی رو امری فرهنگی و مفید برای رشد فکری ، تضارب افکار وهمچنین پدیده ای بسیار مهم وتاثیر گذار می بینی.

این هم یه جمله قصار از وودی آلن که همین الان خوندم به عنوان حسن ختام برنامه:

"در دنیا دو جور آدم وجود داره: آدمای خوب و آدمای بد. آدمای خوب شبا خیلی خوب می خوابن ; اما آدمای بد ... می دونین ، اونا می دونن که از ساعات شب استفاده های بهتری هم می شه کرد."*



*از کتاب مرگ در می زند. نوشته وودی آلن-ترجمه حسین یعقوبی