Saturday, August 25, 2007
هنر نزد ایرانیان است و ...؟
توضیحات نماینده شهرام و حافظ ناظری در پایین این مطلب
------------------------------------------------------

این متن رو چند روز پیش داشتم می نوشتم ولی ناقص ولش کردم. دیروز که خبر درگذشت پاواروتی رو شنیدم فکر کردم شاید بد نباشه کاملش کنم:


در این که اغراق و مبالغه عنصری جداناپذیر از فرهنگ ایرانی است شکی نیست. خودپسندی و نارسیسم ایرانی هم از شعار معروف هنر نزد ایرانیان است و بس کاملا مشهوده. در این میان همواره از رسانه ها به عنوان مهمترین عنصر اصلاح فرهنگ و عادات مردم یاد شده. حالا اگر عنصر رسانه در دام این عوام زدگی بیفته چه باید کرد سوالیه که من هربار اشکالی در خبر رسانی رسانه های ایران می بینم از خودم می پرسم.

خبرگزاری فارس نیوز چند روز پیش به منظور انعکاس خبر کنسرت شهرام ناظری در سالن دیزنی هال لس آنجلس مقاله هفته نامه ال ای ویکلی رو مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و عنوان "شهرام ناظری از پاواروتی بالاتر است" رو برای این خبر انتخاب کرد.
با توجه به شناخت نسبی که راجع به این هفته نامه داشتم احساس کردم در این مطلب کمی اغراق شده. به خاطر همین و از روی کنجکاوی رفتم و اصل مقاله رو پیدا کردم و متوجه شدم که حدسم درست بوده و این خبرگزاری(و بعدا روزنامه اعتماد ملی) دچار هیجان زدگی و ذوق زدگی میهن پرستانه شده اند. در مقاله این هفته نامه فقط دوجا از پاواروتی نام برده شده. یکی در اینجا :

He is aided in this in that he is the son of Shahram Nazeri, the internationally acclaimed Iranian vocalist, singer and improviser to the poetry of Rumi, who, according to a press release that — although I haven’t tested it personally — is probably meant to glow in the dark, has been hailed as the “Persian Nightingale” and “Iran’s Pavarotti.”

و دومی :


Neither Pavarotti’s nor a nightingale’s, his voice was dark, rich, throbbing — the sound of a whole man’s soul.


شخصا کل این هفته نامه رو هم به صورت آنلاین و هم نسخه چاپی شو گشتم و هیچ مقاله دیگری که در مورد اجرای شهرام ناظری باشه پیدا نکردم.
در دو پارگراف بالا هم همینطور که ملاحظه می کنید هیچ جایی ذکر نشده که این خواننده آواز سنتی از مرحوم پاوارتی بالاتره.
در پاراگراف اول نویسنده القاب منتسب به خواننده رو (که اون هم البته قابل بحثه) عنوان کرده و در پاراگراف دوم هم گفته می شده که صدای این خواننده نه مثل بلبل است و نه پاواروتی بلکه خصوصیات مخصوص به خودش رو داره.

هدف من از این نوشته انکار هنر شهرام ناظری نیست. خود من موسیقی سنتی رو با کارهای او شروع کردم و آموختم.
دغدغه اصلی من از نوشتن این مطلب یکی عدم اطلاع رسانی درست و دوم افراط و تفریط های آنچنانی در مورد مشاهیر و هنرمندانمونه.
چه اشکالی داشت که به این می بالیدیم که صدای ناظری با صدای یکی از بزرگترین خواننده های اپرا مقایسه شده. چرا حتما باید از او جلو می زدیم؟ آیا از هنر او بی اطلاعیم یا با هنر خواننده هم میهن خودمان بیگانه ایم؟
گویا کارهای روابط عمومی و هماهنگی رسانه ای خواننده پدر دست پسر است و در همین مطلب فارس نیوز هم حافظ ناظری در مصاحبه اش باز تاکید می کنه که در حیرته که این هفته نامه پدر او رو از پاواروتی بالاتر معرفی کرده.
با توجه به این که حافظ ناظری چند سالی مقیم آمریکا بوده از او بعید به نظر می رسه که چنین اشتباه فاحشی در ترجمه این مقاله کرده باشه.
انتشار چنین مطالبی در درجه اول به اعتبار خود هنرمند لطمه وارد می کنه و در مرحله بعد به اعتبار رسانه منتشر کننده خبر.
من متن این پست رو هم به خبرگزاری فارس و روزنامه اعتماد ملی ایمیل کردم و هم به حافظ ناظری(اگر ایمیلش رو پیدا کنم) خواهم فرستاد. فکر می کنم بعضی مواقع بد نیست آدم ها کمی وسواسی باشن.

-------------------------------------------------

پی نوشت : همونطور که نوشتم با هر سه منبع سازنده این خبر(فارس نیوز ، اعتماد ملی و حافظ ناظری) تماس گرفتم. ایمیل اعتماد ملی برگشت خورد! فارس نیوز جوابی نداد و تنها جوابی که رسید از طرف نماینده شهرام و حافظ ناظری بود.
از طریق سایت حافظ ناظری در my space با او تماس گرفتم که دستیار او خیلی زود جوابم رو داد. خلاصه مطلب ایشون این بود که اصل خبر فارس نیوز اشتباه بوده و حتی مقاله ای که این سایت به اون اشاره کرده بوده مقاله ای اشتباه بوده.
آقای ل . ز. که نامه ارسالی به من رو با این امضا( و با سمت assistant director of Rumi Symphoni) فرستادند در ایمیلشون به این اشاره کردند که حافظ ناظری در طول هشت سال گذشته با هیچ روزنامه ایرانی مصاحبه نکرده و مطالبی که فارس نیوز از قول حافظ نقل کرده کذب محظه. گویا حافظ و شهرام ناظری هر دو با این خبرگزاری تماس گرفتند ولی جوابی نگرفتند.
دوم اینکه آقای ل. ز یادآور شدند که مقاله ای که در آن شهرام ناظری با پاواروتی مقایسه شده در روزنامه لس آنجلس تایمز و نه لس آنجلس ویکلی منتشر شده. ایشان همچنین به قسمتهایی از مقاله که این قیاس صورت گرفته اشاره کردند ولی باز هم یاد آور شدند که منظور از این قیاس این نبوده که ناظری از پاواروتی فقید بالاتر است.
در پایان هم ایشون به نقش سازنده حافظ ناظری در ارتقای فرهنگ و هنر ایران اشاره کردند و اینکه "همه ما باید ایشون رو پشتیبانی کنیم و اگر هم پشتیبانی نمی کنیم حداقل با انصاف باشیم"

توضیح اول: بازهم تاکید می کنم که قصد من از نوشتن این مقاله نقد فرهنگ خبررسانی در ایران بود و من به هیچ عنوان خودم رو در جایگاهی نمی بینم که در مورد هنر شهرام و حافظ ناظری نظری بدم.

توضیح دوم : متاسفانه اصل مقاله لس آنجلس تایمز بصورت رایگان موجود نیست و چون به بایگانی این روزنامه رفته برای دیدنش باید اون رو خرید.

توضیح سوم: من بعد از پاسخ آقای ل.ز به ایشون ایمیل زدم و ازشون اجازه گرفتم که جوابیشون رو در اینجا بیارم. چون بعد از یک هفته جوابی از ایشون نگرفتم و در عین حال خودم به این نتیجه رسیدم که این جوابیه باعث شفاف شدن قضیه می شه ، تصمیم گرفتم که بدون اجازه ایشون اون رو چاپ کنم.


Labels:

6:03 PM ساعت
3نظر <
لینک ثابت <

Sunday, August 05, 2007
10:13 AM ساعت
0نظر <
لینک ثابت <

 
وبلاگ انگلیسی