Sunday, December 25, 2005
بم را از یاد نبریم

زخمی جانکاه بر پیکر و جان و روان نشست. فاجعه بس غم انگیز و دلخراش بود و قربانیان بسیاری بر جای گذاشت. همه ایرانیان اندوه فاجعه را از سویدای دل گریستند. آوار خشک خاک بر جان همگان نشست. این نخستین بار نیست که هم میهنان خود را درحادثه ای خانمانسوز از دست می دهیم و چه تلخ می اندیشیم که آخرین بار هم نخواهد بود.
فروغ مهر و نیک سرشتی مردم، تلخی این حادثه را تاب تحمل داد. مجالی بود تا در روزگار نفرت و شرارت و بی اعتنایی ، مهرورزیدن و دوستی را بار دیگر از سر بگیریم. دانستیم که هنوز توان دوست داشتن در ما نمرده است. این حادثه دیگر بار مارا بخود آورد که زندگی جز به دوستی و مهر، فرجامی خوش نخواهد داشت.
آنها که فرصت یگانه زندگی را باختند، قربانی غفلت همه ما شدند.هم ازاینروست که باید یادشان را زنده بداریم تا دیگر بار جامعه ما شاهد قربانیانی چنین بیشمار و گسترده نباشد.اکنون باید توان زاری خود را به نیروی زندگی بدل کنیم و امید رابرای آنانکه مانده اند ارمغان آوریم. کودکانی که وجودشان سرچشمه شادی وسبکباری زندگی است...1

محمدرضا شجریان"کنسرت همنوا با بم-زمستان 82"ا

Labels:

11:32 PM ساعت

لینک ثابت <

نظرات2
Anonymous Anonymous

یکی از دردناکترین اتفاقات این چند ساله اخیر بود تو زندگیم. هنوز وقتی یادش میفتم اشک تو چشمهام جمع میشه. ... و افسوس از این حسن مدیریت و دلسوزی مسوولان مهرورزمون.
 
Anonymous Anonymous

سلام . یک وبلاگ جالب پیدا کردم شما هم ببینید
khorzookhan.blogspot.com
  Post a Comment

 
وبلاگ انگلیسی