از بین پانزده پیش بینی امسال نه مورد (یازده مورد با احتساب انتخابهای خودم)درست از آب دراومد.
اجرای الن دجنرس خوب ولی بسیار محاظفه کارانه بود. جکهای بامزه ولی بدون حاشیه ای که خیلی ها برعکش رو پیش بینی می کردند. فقط یک جک سیاسی سهم شوی سه ساعت و چهل و پنج دقیقه ای امسال بود.
به یاد ماندنی ترین لحظه اسکار وقتی بود که اسکورسیزی جایزه اش رو از سه غول بزرگ هالییود یعنی اسپیلبرگ ، لوکاس و فورد کاپولا گرفت.
جالبترین قسمت هم وقتی بود که ملیسا اتریج خواننده زن فیلم یک حقیقت ناراحت کننده هنگام دریافت اسکار از "زنش" تشکر کرد.
و مهم تر از همه این که هالیوود بعد از چند سال ناکامی در عرصه گیشه و فیلم های هنری امسال سال خوبی رو پشت سر گذاشت که باید این مساله رو به فال نیک گرفت.
پیتر اوتول و بابل ناکام های بزرگ امسال بودند. اولی با هشت بار نامزدی اسکار همچنان بدون اسکار ماند(بدون در نظر گرفتن اسکار افتخاری که دریافت کرده) و دومی با هفت نامزدی فقط یک اسکار از آن خود کرد.

لیست کامل برنده های اسکار هفتاد و نهم

باتوجه به این که تعداد فیلمهای خوب امسال برخلاف سالهای گذشته از تعداد انگشتان یک دست تجاوز می کنه پیش بینی برندگان جایزه اسکار نسبت به سالهای قبل مشکل تر خواهد بود. تعداد زیادی از منتقدین معتقدند که امسال سال اسکورسیزی خواهد بود. برخی هم بدون توجه به مصلحت اندیشی های اسکار و به خاطر موفقیت بابل در جشنواره های مختلف از جمله کن و گلدن گلوب این فیلم رو برنده اصلی اسکار هفتاد و نهم می دونن. من فکر می کنم امسال هم مثل سال قبل جوایز بین فیلمها پخش بشن و این رسم عجیب و غریب اسکار که همه جوایز رو یکجا تقدیم یک فیلم می کردند کم کم منقرض بشه. واما پیش بینی ها. مثل سال قبل پیش بینی برنده ها رو اول و بعد از اون نظر و علاقه شخصی خودم رو در پرانتز نوشتم:

بهترین فیلم : از دست رفته (ازدست رفته- البته اگر little miss sunshine هم برنده بشه خوشحال خواهم بود)
بهترین کارگردان : مارتین اسکورسیزی(مارتین اسکورسیزی)
بهترین هنرپیشه نقش اول زن : هلن میرن برای فیلم ملکه(هلن میرن)
بهترین هنرپیشه نقش اول مرد : فارست ویتاکر برای آخرین شاه اسکاتلند(پیتر اوتول برای ونوس)
بهترین هنرپیشه نقش مکمل زن: جنیفر هادسون برای دختران رویایی ( رینکو کیکوچی برای بابل)
بهترین هنرپیشه نقش مکمل مرد:ادی مورفی برای دختران رویایی( آلن آرکین برای little miss sunshine)
بهترین فیلمنامه اریجینال: بابل( littile miss sunshine)
بهترین فیلمنامه اقتباسی : ازدست رفته(ازدست رفته)
بهترین آهنگ: دختران رویایی برای آهنگ فقط یک شب(دختران رویایی برای آهنگ فقط یک شب)*
بهترین موسیقی : بابل (فرقی نمی کنه)
بهترین تدوین : بابل (بابل)
بهترین انیمیشن : ماشین ها ( فرقی نمی کنه)
بهترین فیلم مستند: یک واقعیت ناراحت کننده(یک واقعیت ناراحت کننده)



*دختران رویایی در این رشته برای سه آهنگ نامزد شده.

سعید ابوطالب نماینده مجلس و عضو کمیسیون فرهنگی در جمع دانشجویان معترض به تخریب مسجدالاقصی مقابل سفارت های واتیکان وغیره گفت هیچ خطر بزرگی ایران را تهدید نمی کند.

زنده باد multitasking

پی نوشت: راهپيمايان هم‌چنين با سكوت در مقابل بيمارستان مروستي براي مراعات حال بيماران براي شفاي آنان دعاي شفاخواندند

قابل توجه کسایی که اومدن خارج دنبال عیاشی و به خونوادشون قول دکتر مهندس شدن دادن.این ایمیل رو یکی از دوستام امروز فرستاده:

چهار ماه و نیم بود که سینما نرفته بودم. یعنی حدود یک سوم سال. خودم هم باورم نمی شد.
فیلمهای dreamgirls ، آخرین شاه اسکاتلند و نامه هایی از ایوو جیما رو دیدم. احتمالا تا قبل از اسکار بقیه فیلمهای مطرح رو هم می بینم تا مثل پارسال شما رو از پیش بینی های خودم مستفیذ کنم. و اما در مورد این سه فیلم:

dreamgirls فیلم خوبیه. خوب ا زاین نظر که بازی هایی در این فیلم می بینیم که انتظارش رو نداریم نمونه بارزش بازی ادی مورفی است.
خوب از این نظر که فیلم شروع مورد قبولی داره و در اواسط فیلم که تماشاچی فکر می کنه داره یک فیلم موزیکال کلیشه ای دیگه نگاه می کنه مسیر داستان عوض می شه. این اتفاق یک بار دیگه در یک سوم انتهایی فیلم تکرار میشه. این روزها هر فیلمی که دچار کلیشه نشه ارزش دیدن داره.
خوب از این نظر که خیلی وقت بود فیلم موزیکال به درد بخوری به روی پرده نیامده بود.
واما نه دیگر انقدر خوب که بیشترین نامزدی اسکار رو داشته باشه.

آخرین شاه اسکاتلند داستان جالبی داره. به خصوص این که بر اساس یک داستان واقعی نوشته شده. قصه یک پزشک اسکاتلندی که برای ماجراجویی و شاید هم خدمت به بشریت راهی اوگاندا می شه و درگیر یک بازی سیاسی خطرناک با دیکتاتور وقت اوگاندا می شه. از برجسته ترین نکات فیلم می شه از به تصویر کشیدن فقر و مصیبت های مردم آفریقا به اون صورتی که هست نام برد. به یاد ندارم که هالیوود در گذشته هیچ وقت این طور مستند گونه زندگی مردم آفریقا رو نشان داده باشه. حتی در فیلم هتل رواندا هم چنین چیزی وجود نداشت.
اسکار بازی مرد رو هم از الان باید متعلق به فارست ویتاکر دونست مگر این که آکادمی اسکار تصمیم داشته باشه امسال یک قدردانی درست و حسابی از مارتین اسکورسیزی بکنه که در این صورت دی کاپریو اسکار رو به خونه می بره. در این مورد در مطلب اسکاری که تا چند روز دیگه می نویسم بیشتر توضیح خواهم داد.

و اما نامه هایی از ایوو جیما. با این که اخیرا به کلینت ایستوود آلرژی پیدا کردم ، امکان اینکه از این فیلم بشه بد گفت وجود نداره. اول از همه اینکه ایستوود هم مثل دیگر بزرگان هالیوود دین خودش رو به خوبی در ژانر جنگی ادا می کنه و مثل پیشینیانش سعی می کنه چهره زشت و کریه جنگ رو به نمایش بگذاره. ایستوود جدای از فیلم خوبی که ساخته باید بابت شهامتش در انتخاب موضوع فیلم که نبرد ایوو جیماست هم نمره مثبت بگیره. این نبرد که برای مردم ژاپن حکم یک افتضاح تاریخی رو داره طوری به تصویر در میاد که مطمئنا به مذاق ژاپنیها هم خوش خواهد آمد. در ضمن آمریکایی ها هم در این فیلم تصویر قهرمان گونه ندارند. در کل فیلم خوبی از آب در آمده که البته از کلینت ایستوود که دراما رو خیلی خوب می شناسه چنین چیزی هم زیاد غیر قابل انتظار نیست.

اگر قرار باشه بین این سه فیلم یکی رو ببینید من آخری رو پیشنهاد می کنم.

من امروز فهمیدم که آلبوم زمستان است شجریان یک اجرای متفاوت دیگر هم داره که هم از نظر تنظیم و هم اجرای آوازی با ورژن موجود در بازار فرق می کنه. با این که نسخه ارائه شده در بازار زمستانی تر و جا افتاده تره ولی من این اجرا رو هم دوست داشتم.حیف که کامل نیست. اینجا گوش کنید. ویدیو کلیپ مسخره ای درست کردند پیشنهاد می کنم فقط به موسیقی گوش بدید و لذت ببرید از این شاهکار شعر و موسیقی و آواز. نسخه اصلی رو هم می تونید اینجا گوش بدید.

رفتند و خاطراتشان را اینجا جا گذاشتند

باید یاد بگیریم که بشنویم. چه موافق چه مخالف باید عادت دهیم خودمان رو به شنیدن صداهای مختلف. این اولین درس دموکراسی است.
انجمن مدافع دموکراسی در ایران شنبه سوم فوریه برنامه ای رو در دانشگاه ارواین کالیفرنیا تهیه دیده که به نظر می آد با توجه به تنوع سخنران هاش برنامه جالبی باشه. اگر این دور و ورها هستید از دستش ندید:

http://www.societyfordemocracyiniran.org