چند وقت پیش از رادیو ایران لس آنجلس مصاحبه ای رو با یک کارشناس اقتصادی می شنیدم که بسیار جالب بود. این شخص پس از نقد و بررسی عملکرد اقتصادی دولت در جواب آخرین سوال مصاحبه کننده که پرسید اگر شما همین الان در مسند قدرت می نشستید چه کارهایی برای بهبود و تصحیح امور انجام می دادید بلافاصله جواب داد با این اوضاع فقط می نشستم و گریه می کردم.
این مقدمه رو گفتم که اشاره کنم به مصاحبه چند ماه پیش محمد علی اینانلو با رییس سازمان حفاظت محیط زیست ایران. خود مصاحبه به قدری گویاست که احتیاجی به توضیح نداره.
اولین چیزی که در این گفت و گو به چشم میاد سوال های کارشناسانه مصاحبه کننده و کلی گویی های رییس محترم سازمانه. البته از مدیری که فقط به خاطر صداقتش(رجوع شود به آخرین سوال) به این سمت منصوب بشه تعجبی نیست. فقط ببینید که چگونه با ربط دادن هرچیز به خدا و پیغمبر و آیه و کتاب و در عین حال اضافه کردن چاشنی نکوهش مدیران قبلی سروته همه چیز در این مصاحبه هم میاد.
افتخار می کنم به مملکتی که محمد علی اینانلویش که بیش از دو میلیون کیلومتر در سراسر ایران سفر کرده در جایگاه مصاحبه کننده می نشیند و خانم "دکتر" فاطمه جوادی به خاطر "صداقتش" به ریاست سازمان حفاظت محیط زیست منصوب می شوند.

بعضی از دوستان مرتب گله می کنند که چرا من کم انقدر کم کار شدم. حالا نه اینکه وقتی پرکار بودم شاهکار می نوشتم و الان خلا بزرگی در دنیای اینترنت ایجاد شده. ولی به طور کلی واقعا تنها دلیل این کم کاری اینه که من در خودم استعداد نویسندگی زیادی نمی بینم و هربار که مطلبی برای نوشتن به ذهنم میاد باید 3-4 ساعت وقت بگذارم چیز بخونم تحقیق کنم و ویرایش کنم. یه بار از یکی از بچه های وبلاگ نویس که اتفاقا خیلی هم خوب می نویسه پرسیدم هر پستی که کار می کنی چقدر وقت می بره خیلی راحت گفت ماکزیمم یک ربع. از همونجا فهمیدم که وضع من خیلی خرابه.
همه این صغرا و کبرا هارو چیدم که عذرخواهی کنم از کسایی که میان اینجا و می بینن وبلاگه حسابی یخ زده. به خصوص اینکه اکثریت خواننده های این وبلاگ خودشون وبلاگ نویس نیستند و چیزی راجع به بلاگرولینگ نمی دونند.
قسمت لینک رسانی رو فعال تر کردم و از این به بعد سعی می کنم هرروز یا یه روز در میون به روزش کنم تا کسایی که میان اینجا زیاد هم دست خالی برنگردن.