دوست ندارم شهریار آواز ایران صدایت کنم. دلم نمی خواهد قافله سالار موسیقی سنتی خطابت کنم. استاد استادان برایم واژه ای آشنا نیست. آنقدر با تو احساس نزدیکی می کنم که شجریان خطابت کنم. حس های مختلفی را که با صدای تو تجربه کردم مرا وادار می کند که به تو نه از دریچه واژه ها (که خود بی نیاز از هر واژه ای)بلکه به چشم یک همراه به هنگام غم و شادی ، شادابی و تنهایی و هزاران لحظه دیگر که خاطراتشان با موسیقی تو زنده می شوند نگاه کنم. برای من شجریان چیزی فراتر از واژه هاست. تولدت مبارک
عکس: کنسرت شجریان و گروه شیدا در حافظیه شیراز(1356)
عکس: کنسرت شجریان و گروه شیدا در حافظیه شیراز(1356)
Labels: استاد شجریان, موسیقی
ta degar madare giti cho shajarian bezad
آدم خيلي محترمي هستي اين رو با عقل ناقصم با تمام وجود حس ميكنم؟
منظورم توهين به ديگران نيست
اما يه چيز خيلي عجيب اينه كه اين حس محترم بودن و جنتلمن بودنت خودش رو به آدم تحميل ميكنه ؟!!!
نميدونم اما حقيقتا ثابت كردي بهم كه شخصيت يه چيز ظاهري نيست
شخصيت انسان ها حتي با يك كلام هم قابل لمس
اسم خودم رو هم نمي نويسم
و به ذكر جمله اي از صادق هدايت بسنده ميكنم
كه ترحم و تعريف در صورت برخورد 2 نگاه ؟
پس مطمئن باش از اين كه گفتم با شخصيت و محترمي منظوري نيست
با نوشته هات اين برتري رو فزوني بده
يا حق